جوان آنلاین: سران اتحادیه فوتبال انگلیس (FA) در شرایط سختی قرار گرفته‌اند. بازی‌های لیگ ملت‌ها پاییز آغاز خواهد شد و بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۲۶ نیز ماه مارس سال آینده استارت خواهد خورد. در این وضعیت انتخاب جانشین سرمربی مستعفی مسئولیت سنگینی برای اتحادیه به‌شمار می‌رود. شکست در برلین اگرچه برای انگلیسی‌ها تلخ بود، اما این فرصت را به اتحادیه فوتبال این کشور داد تا مسیر فوتبال انگلیس را تغییر دهند. دفعه قبل و درست زمانی که سم آلاردایس در سپتامبر ۲۰۱۶ تنها بعد از یک بازی استعفا داد، انگلیس دو هفته دیگر بازی داشت و چاره‌ای جز انتخاب ساوت‌گیت به جای او نبود. این‌بار، اما FA با بحران مواجه نیست و زمان کافی وجود دارد. این یعنی اتحادیه فوتبال فرصت پاسخ دادن به این سؤالات را دارد؛ سرمربی انگلیس چه نقشی در تیم‌ملی باید ایفا کند؟ ما باید دنبال چه گزینه‌ای باشیم؟
سرمربی بعدی هر کسی باشد باید مسئولیت را به‌عنوان سرمربی تیم بزرگسالان انگلیس به خوبی انجام دهد. او لزوماً نباید اهل انگلیس باشد، اما مشخصاً باید تجربه کاری و مربیگری در فوتبال انگلیس را داشته باشد، یعنی نامزد‌های خارجی برای جانشینی ساوت‌گیت باید خودشان را در لیگ‌جزیره ثابت کرده باشند، نه اینکه منتظر باشیم کسی مثل کاپلو بدون سابقه مربیگری در جزیره روی نیمکت تیم‌ملی انگلیس بنشیند. بعد از باخت شاگردان ساوت‌گیت در دو فینال یورو، انتظار عمومی، انتخاب گزینه‌ای جسورتر و شجاع‌تر است تا سه‌شیر‌ها تهاجمی‌تر بازی کنند. سرمربی بعدی باید کسی باشد که شانس پیروزی در تورنمنت‌های بزرگ را به حداکثر برساند. هواداران بر این باورند که مربی فعال در لیگ جزیره می‌تواند همان فلسفه تاکتیکی را به تیم‌ملی نیز تزریق کند و این مسئله می‌تواند به موفقیت ختم شود. بااین‌حال سران اتحادیه موفقیت مربیان در عرصه باشگاهی را شرط لازم موفقیت در تیم‌ملی تلقی نمی‌کنند. چالش اصلی اینجاست که جانشین باید در عرصه ملی امتحان پس‌داده باشد یا باشگاهی. درحالی‌که همه می‌دانیم فوتبال باشگاهی و ملی با هم تفاوت‌های زیادی دارند. اگر هدف موفقیت در جام‌جهانی ۲۰۲۶ است، این سؤال مطرح می‌شود که انتخاب یک مربی موفق باشگاهی تا چه اندازه مسیر رسیدن به این هدف را محقق خواهد ساخت؟
